demon February 23rd, 2008
Τα παράτησα όλα και ήρθα μέσα.
Ήθελα τόσο πολύ να αγαπηθούμε. Ούτε αγκαλιά ούτε χάδια για απόψε. Σίγουρα όχι φιλί. Μόνο να κάνουμε έρωτα. Να εκτονωθώ. Να αναπνεύσω ξανά.
Σε γράπωσα, έμπηξα τα νύχια μου στη γράμμωσή σου. Σε ψηλάφισα, έπαιξα με τις τρίχες σου, σε ξύπνησα, μου χαμογέλασες. Αν δε μου καθόσουν απόψε/// Δεν υπήρχε περίπτωση. Δε θα σ’άφηνα. Θα θύμωνα στ’αλήθεια αν δεν άφηνες τον Μορφέα στην άκρη για λίγο.
Άλλωστε δε σε ήθελα (για) πολύ.
Και τώρα, απλώς ακόμη δεν έχω βρει την ανάσα μου. Κάπου πήγε. Κάπου κάθισε. Μακριά από σένα. Δε τη φτάνω από τη θέση μου. Πρέπει να σηκωθώ και να πάω να της μιλήσω. Α, ξέρω. Θα της βάλω κλασική μουσική. Και θα της πω πόσο πολύτιμη μου είναι και να μη στεναχωριέται. Και πως αύριο μέρα είναι. Θα τη φέρω κι αύριο κοντά σου.
Και θα απαιτήσω ξανά έρωτα. Θα τον πάρω μόνη μου. Και θα προλάβω να σου κλέψω το ταίρι της. Για να μην είναι μονάχη. Γιατί τελικά γίνεται, ενώ σε θέλω και σε έχω, να μη μου φτάνει.
Να μη μου φτάνεις
;
Πηγή εικόνας: www.houstonphoto.com
demon February 23rd, 2008
Τους τελευταίους δύο μήνες δεν έχουμε σχέση.
Απλώς κοιμόμαστε μαζί τα βράδια, ξυπνάμε δίπλα-δίπλα τυχαία, τρώμε που και που μαζί και ξεκαβλώνουμε επίσης παρέα.
Δεν μπορώ άλλο. Όχι, μπορώ! Είμαι ανθεκτικό πλάσμα.
ΔΕ ΘΕΛΩ!!!
Πάρε μια απόφαση και θα τη σεβαστώ. Θες να χωρίσουμε και να ξαναπαλέψουμε μετά από μήνες; Θες να τελειώσουμε εδώ αυτό που τόσο αλλόκοτα, σαρκικά και κεραυνοβόλα ξεκίνησε; Θες να προσπαθήσουμε;
Πάρε μια απόφαση. Ό,τι κι αν αποφασίσεις θα το σεβαστώ. Μόνο αντιμετώπισέ με!!!
{Εξαφανίστηκα για ένα εικοσάλεπτο στο μπάνιο. Λούστηκα. Κι όπως βγήκα φουριόζα με την κόκκινη πετσέτα γύρω από τα νωπά μου μαλλιά, βρήκα πάνω στο μαξιλάρι μου τρία τριαντάφυλλα. Λευκά. Ένα για κάθε μήνα που ξέχασες να μας ευχηθείς, μου είπες.}
Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω; Έχω απέναντί μου τρία ολόφρεσκα ρόδα, που μου τα προσέφερε ο άνθρωπος που αγαπώ βαθιά. Έχω το gin στο δεξί μου χέρι. Είμαι καθαρή και μυρίζω υπέροχα λευκά. Ισορροπώ πάνω στη γραμμή του κοκκινωπού ορίζοντα που σχηματίζουν τα κεριά μου. Μου μαγειρεύεις εξαιρετικά λαζάνια. Γιούπι, πεινάω! Και ξέρω πως αργότερα θα μπεις μέσα μου και θα με αφήσεις μετά από καιρό, να μπω κι εγώ. Και θα κοιταζόμαστε. Αλλά δε θα δακρύσουμε αυτή τη φορά.
Τι άλλο θα μπορούσα να ζητήσω; Αφού έχω καρφιτσωμένη πάνω μου την κάρτα σου που γράφει: «Σ’αγαπώ για πάντα»!
Για να μην το ξεχνάω………………………………………..
Πηγή εικόνας: www.houstonphoto.com