Η λίστα με τα ψώνια
demon March 14th, 2008
Σκέφτομαι πως το στέμμα της ζωής τα μετρά αυτά που δίνει. Κι αυτά που τελικά παίρνει πίσω. Κι αν είναι ευτυχισμένη και γεμάτη, η στέκα αυτή γυαλίζει. Φωτίζει το πρόσωπο, την ύπαρξη.
Η μαμά χρόνος τείνει την παλάμη της. Κι εσύ πάνω της γράφεις στόχους κι όνειρα.
Και που και που ο χρόνος επιστρέφει σα προσεκτικά ραμμένο μα οξύθυμο σάλι, να δει τι έκανες και τι άφησες πίσω. Τι ξέχασες να κάνεις στη ζωή σου.
Κι αν τα σημαντικά τα αμέλησες, σου ρουφά τα λεπτά από το στόμα, σου συμπιέζει το οξυγόνο και σε παρακινεί σχεδόν δολοφονικά να τελειώσεις ό,τι ξεκίνησε(ς) μέσα σου.
Έτσι κάπως, νομίζω, γίνεται και στις σχέσεις μας. Τις ερωτικές, τις φιλικές, στη δουλειά, το σπίτι, το εγώ.
Αν αρπάξεις την παλάμη της μαμάς χρόνου και γράψεις πάνω της, έχεις κάνει τη λίστα σου. Κι έχεις συγκεκριμένους μοναχά κόκκους άμμου για να ενηλικιώσεις ό,τι γέννησες.
Κι εμείς τώρα. Βάλαμε τόσα μπρος. Ονειρευόμαστε και λέμε κάθε βράδυ τα ίδια. Ταξίδια, νέο σπίτι, το project μας, μια αφοσίωση που ορέγεται στόχους, κίνηση, δυναμική. Η δική μας κλεψύδρα θα γυρίσει σύντομα. Και η παλάμη θα έρθει να τεντωθεί επιδεικτικά στο τέλος, όταν πια σωθεί κι ο τελευταίος κόκκος, να δει τι φιλήσαμε και τι φτύσαμε.
Πόσο χρόνο έχουμε άραγε;
Πηγή εικόνας: www.jmg-galleries.com
Να μην μετράς αυτά που σου δίνει η ζωή… να τα εκτιμάς και να τα χαίρεσαι, σαν να είναι οι θησαυροί όλου του κόσμου…
Νομίζω πως ξέρεις πολύ καλά πόσο χρόνο έχετε : μια ζωή… και αν είσαστε τυχεροί, μπορεί και πιό πολλές…
Τα φιλιά μου, listed…
Dr Pako ίσως έχεις δίκιο… όμως πώς να γίνει που κάπως έτσι πορευόμαστε…
Από την άλλη βέβαια, κάποιες τέτοιες λίστες βοηθούν να ξεκαθαρίσουμε και τη σκόνη που μαζεύεται κατά καιρούς στη ζωή μας, σαπρόφυτα και παράσιτα που μας βαραίνουν και να πάμε παρακάτω καθαροί και ζωντανοί δεν μας αφήνουν.
Πραξικοπηματικά ίσως, με καλή όμως διάθεση ζητώ άδεια να συνεχίσω την … Ero(t)ica.
Κι επειδής τυγχάνει να είμαι πάααααααρα πολύ ευγενική Συβίλλα, αν άδεια δεν πάρω, εγώ τα kinky stuff μου… δεν τα γράφω. Αμ πως!!!
Ξέρεις τί με ανησυχεί περισσότερο σε αυτά που έγραψες; Ότι κατανοείς κι εσύ ότι ο χρόνος μας είναι περιορισμένος και πρέπει να προλάβουμε χωρίς απαραίτητα να τρέξουμε. Τη χρυσή τομή σε αυτό εγώ δεν την βρήκα ακόμα κι έτσι αποφεύγω να το σκέφτομαι. Εσύ όμως το προσεγγίζεις χωρίς να δίνεις στο τέλος έναν επίλογο, χωρίς συμπέρασμα. Το αφήνεις να αιωρείται. Είναι κι αυτός ένας τρόπος διαχείρισης. Καλημέρες.
Στις πολλές ζωές ποντάρω, Πάκο. Όχι επειδή δε με φτάνει μία, αλλά επειδή είναι εξαιρετικό να είσαι ερωτευμένος και ν’αγαπάς συνάμα. Από την άλλη, δε μετρώ ό,τι μου δίνει η ζωή. Εκείνη το κάνει!
τα φιλιά μου, sober?
Καλώς ήρθες Συβίλλα. Κοίτα να δεις που σε άντρες απευθύνθηκα, γυναίκες το πήραν πάνω τους. Με τσαμπουκά και θηλυκότητα! Φυσικά και να παίξεις. Όπως σου ‘ρχεται.
Υ.Γ. Ρε μπας και την επόμενη φορά να καλέσω γυναίκες;
Καλημέρες πολλές και ηλιόλουστες, Όνειρο. Πέραν του ότι ο χρόνος κινείται σαν τον θάνατο, ύπουλα και παντοτινά, θεωρώ ότι έχουμε συγκεκριμένο χρόνο για να κάνουμε τα πράγματα που επιλέγουμε εμείς. Γιατρό, υποχρεώσεις, ταξίδια, να κλείσουμε υποθέσεις κλπ. Αν το αφήσουμε όλο αυτό το χάος από οκνηρία ή για άλλους λόγους, θα έρθει κάποια στιγμή πολύ δυσάρεστη…
Είναι λυτρωτικό να απλώνεις μία άδεια παλάμη και όταν την ξανανοίξεις να είναι γεμάτη κόκκους.
Ακόμη με εκείνους που αφήνουν ίχνη.
Demon Καλησπέρα
“θεωρώ ότι έχουμε συγκεκριμένο χρόνο για να κάνουμε τα πράγματα που επιλέγουμε εμείς. Γιατρό, υποχρεώσεις, ταξίδια, να κλείσουμε υποθέσεις κλπ”
Αν με βάλεις σε λίστα υποχρεώσεων, θα σε σκοτώσω!
(Είδες που σου είπα? σε “πιάνω” κάπου κάπου…και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι αυτή η λίστα αφορά στο επόμενο ΣΚ…).
Τα φιλιά μου, προφητικά…
Δυστυχώς μια ατέλειωτη λίστα παλεύω και γω αυτές τις ημέρες.
Καλησπέρα σας!
(Συγγνώμη για την εξαφάνιση, αλλά μερικές φορές “τυχαίνει” και πέφτουν πολλά μαζί: σπασίματα χεριών, βλάβες αυτοκινήτων, διακοπές της ΔΕΗ, επισκέψεις ξεχασμένων - μα εντελώς - συγγενών και βεβαίως πτώσεις μετεωριτών. Ευχαριστώ που ρωτάς, ναι η κόρη μου (13 χρ.) είναι καλύτερα. Εμείς οι άλλοι όχι, γιατί εκτός των παραπάνω πρέπει και να την ντύνουμε, να την κάνουμε μπάνιο, να την ακούμε να γκρινιάζει και βεβαίως να την εμψυχώνουμε επειδή το αριστερό της χέρι είναι πρώτη φορά στο γύψο και κάτι τέτοιο ισοδυναμεί με μίνι συντέλεια του κόσμου - τουλάχιστον του δικού της.)
Γεια σου Βάσια. Για μένα, που είμαι κομματάκι οκνηρός άνθρωπος, είναι κινητήρια δύναμη συχνά η προθεσμία του χρόνου. Όσο για την προθεσμία της ζωής… δε φαίνεται να με φοβίζει.
Το επόμενο Σ/Κ θα τα κάνουμε όλα. Να εύχεσαι μονάχα να έχει σούπερ καιρό. Για να μπορέσουμε να κάνουμε αυτά που έχουμε κατά νου και εμείς και… εμείς!
τα φιλιά μου αλκοολικά
Ας είναι και η τελευταία φορά, Μολυβούπολη. Άλλωστε εκτός από το χέρι, εσείς είστε ο κόσμος της. Και θέλει πάντα την προσοχή σας!
σε φιλώ
Υ.Γ. Wow, δε βλέπω κάνα σχόλιο για το erotic game!
Δεν υπάρχει χρόνος
Το ανακαλύψαμε στη νεορομαντική περίοδο…
Ο χρόνος ιζ νοτ εξισταμπλ…
Don’t know what you got til it’s gone. Cinderella. Να το αφιερώσω;