blog +Ο- σφαιρα

Ιντερνετική αναρχία… “Παίζουμε κρυφτούλι στο ταβάνι;”

Θα κοιμηθούμε απόψε αγκαλιά;

Όλη νύχτα;

Και δε θα φύγεις ποτέ;

Ποτέ, ποτέ;

Το γύρο του κόσμου επί τρία;

Μέχρι να γεράσω, να ασχημύνω ή να μη σου κάθομαι;

Αυτά τα δύο πρώτα τουλάχιστον μπορεί να συμβούν, ξέρεις.

Πότε λες ότι πονάς; Οργανικά ή συναισθηματικά, ψυχικά; Και πότε κλείνεσαι μακριά από όλους, στο προσωπικό σου τρελάδικο; Πότε παίζεις τρίλιζα με τον εαυτό σου και πότε σκίζεις τον καθρέφτη; Παίξε μουσική για μένα, αυτοσχεδίασε ακουμπώντας τις ουρές από τους κομήτες. Πρόλαβε τη σακούλα, άνοιξέ τη διάπλατα και γέμισέ τη με τα λέπια μας.

Μ’αρέσει όταν είσαι έτσι. Όταν είσαι τελείως εδώ. Με μένα.

Δε θα τ’αντέξω να κοιμηθώ και σήμερα μονάχα 3 ώρες. Χτες τα ‘δωσα όλα. Έγραψα, σκέφτηκα, μ’αποπλάνησα, έβαλα τα ακουστικά και στρίγκλιξα από μέσα μου. Μουρμούρισα το “Honour thy father” των Dream Theater, το “Sleeping Sun” από Nightwish και αιστάνθηκα την άκρη του ματιού μου να δακρύζει με το “Who wants to leave forever”. Αυτό το έπος των Queen.

- Σε ποιο συννεφάκι ανέβηκες σήμερα; Σε ποιον όροφο; Δεν είναι καλό συννεφάκι. Έχει κεραυνούς και βροντές.

Ναι, το ξέρω. Δεν είναι η ώρα μου, τώρα. Δεν έχω καλή διάθεση και ναι, εσύ φταις. Δεν πειράζει, μόλις ξαπλώσουμε θα σου πω. Και με τρία χαμόγελα, θα λυθεί κι αυτό.

Είσαι να διοργανώσουμε ένα τεράστιο πάρτι; Αν καλέσω όσους ανθρώπους γνώρισα στη ζωή μου, φτάνει όλος ο πλανήτης για να τους υποδεχτώ; Και τι να τους προσφέρω άραγε; Τα ονόματά τους γραμμένα σε χαρτί; Λευκές μάσκες; Ή μήπως ένα χρώμα κλεισμένο ερμητικά σε κουτί; Διάλεξε! Έχεις διορία μέχρι να γεμίσει η σελήνη.

Πηγή: www.freespacedance.com/

Δε βρίσκω τίποτα αυτή τη στιγμή. Ψάχνω τα χάπια μου, τις βιταμίνες μου κι έχουν εξαφανιστεί από μπροστά μου. Στο τέλος, θαρρώ, πως θα εξαφανιστώ κι εγώ εδώ μέσα…

Θέλω να γαμήσω την ψυχή σου, να σου την κλέψω και να ρουφήξω κάθε της ανάμνηση. Να σου αφήσω μονάχα τις δικές μου, τις δικές μας, έτσι για τη φάση.

Έχω ανέβει πάνω στο κρεβάτι και χοροπηδάω σαν καθυστερημένο, έχοντας αφήσει τα μέλη μου να κρέμονται και να πάλλονται με την κίνηση. Που είσαι;

Κάπου ανάμεσα στην πορεία, τους πυρσούς και τα πανό, στο κέντρο της Αθήνας είσαι κι εσύ. Όπως και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που οδηγούν, βρίζουν, μιλάνε στο τηλέφωνο, γαμιούνται πίσω από τα τζάμια, γράφουν, σκέφτονται, λένε ψέματα.

Έχω βάλει ράδιο έτσι για αλλαγή. Κάτι άγνωστα ροκάκια βαράνε στο background και το Internet δεν πάει καθόλου καλά σήμερα. Μήπως να επιλέξω μεσαιωνική μουσική, έτσι για να ζαλιστώ από τις αναθυμιάσεις της;

“Bless the child”, Nightwish. Έτσι για να μου τη σπάσω. Πάει και η Tarja. One down, one more to go. Όταν στριγκλίσω, θύμησέ μου να σκάσω πρώτα.

Έχω να κάνω τηλεφωνήματα. Πρέπει να βρω δουλειά, στην Αθήνα πια. Πίσω, εκεί όπου ανήκω. Στο πουθενά, στο παντού, στο ανάμεσα σε μένα κι εμένα. Μόνο που τώρα, ό,τι συμβεί θα περιλαμβάνει κι εσένα. Τσίμπησέ με.

Θα φέρεις ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, έτσι; Πάει με τα μακαρόνια που θα μαγειρέψεις. Άλλωστε αν δε φέρεις, πως θα τα “σβήσεις”; Δεν πεινάω, αλλά χαίρομαι που θα καθίσω δίπλα σου και θα τσουγκρίσουμε τις επιθυμίες μας.

Θύμησέ μου να ανέβω απόψε στο φάρο και να σβήσω το φως, ώστε να κοιμηθούμε πιο ήρεμα. Τα πλοία και τα πουλιά θα συγκρουστούν και οι αχτίδες θα διασταυρωθούν στο απέραντο χάος των στιγμών. Κάνε ποίηση εσύ, κάνε παιχνίδι. Εγώ πάω να λουστώ, να ξυριστώ και να με αλείψω με έλαια και σταγόνες. Θα με σκουπίσεις όταν στο ζητήσω; Θα μου φέρεις ως έπαθλο έναν πυρσό; Ώστε να βεβαιωθώ ότι ήσουν εκεί; Ότι άναψες ένα τεράστιο κερί και το έμπηξες στην άσφαλτο;

Πάω να γράψω στα μάρμαρα του μπάνιου. Πάω να βάλω τα χέρια μου μέσα στους ατμούς. Εσύ περίμενε. Δε θα αργήσω. Και το επόμενο θα είναι ακόμη καλύτερο ~

Πηγή: jersey.typepad.com/corbiere_lighthouse/