Archive for November 19th, 2007

Hero, my hero

November 19th, 2007

Look before you and you’ll see the promise
words you gave me so easily…
Lost time and strength with my years
But you still keep popping up

Through our minds we speak one language
still we’re so different, a wall between us
You sure want me, so do I
But you left me behind, I can’t run

And you will always be:

Hero, my hero
through the age of time, on my shattered heart }
the soul remembers, so do my feelings
you will always be inside

The footprints you leave suit me
Every voice is the same without the tune we make
you left me disappear like the wind
but you still are:

Hero, my hero
through the age of time, on my shattered heart }
the soul remembers, so do my feelings
you will always be inside

-Demon-

man

Πηγή: gallery.photo.net

Falling UP

November 19th, 2007

The drop falls
the sun rises
A new day pops up like a flower
Must go to work, must create, must say nice words

I’m falling up, sink into the ocean
reach the comet on the distant sky
But I have all that I need }
A candle, some smoke and my windy hat

Feathers are tickling my back
You draw my skin with black ink
Next day will be different, I’m sure
We’ll be in some other dimension, looking down the sand

Tonight I’m gonna get out
I’m gonna meet my lover and kiss him
I’m gonna be happy with my thoughts and actions
Tonight I’ll fall into your sheets and stay there!

I’m falling up, sink into the ocean
reach the comet on the distant sky
But I have all that I need }

A candle, some smoke and my windy hat

-Demon- 

                                                                                                                                          dandelion

                                                                                                                                          Πηγή: images.jupiterimages.com 

Όταν μεγαλώσω…

November 19th, 2007

Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω; Μπαλαρίνα, φωτομοντέλο, αστροναύτης, σπρίντερ, ηθοποιός ή σύζυγος;

Εγώ λέω να γίνω νεράιδα. Μάλιστα, σκέπτομαι σοβαρά να ζητήσω από τις πυγολαμπίδες να με μεταμορφώσουν σε αόρατη νεράιδα. Ώστε να μπορώ να καβαλάω εκείνο το ατίθασο, μαύρο άλογο του ωκεανού όλη μέρα, χωρίς να με παίρνει χαμπάρι.

Να κρατιέμαι από τη γυαλιστερή του χαίτη και να σκίζω την άμμο και τα κύματα παιρνώντας μέσα από τις ηλιαχτίδες. Να αγκαλιάζω τον στιβαρό λαιμό του και να γυαλίζω τα μυτερά του αυτιά, κάθε φορά που στεναχωριέται.

Ή μήπως να γίνω αόρατη νεράιδα, για να μην παντρευτώ; Να περάσει έτσι ο χρόνος, οι άνθρωποι, οι δούλοι και νόμοι μέσα από την ύπαρξή μου, χωρίς να με βάψουν, ούτε καν με παιδικές μπογιές;

Να γίνω πιερότος για να κλαίω συνέχεια, βλέποντας τη θλίψη μου στον καθρέφτη; Να γίνω ξωτικό και να τραβολογώ τις ρίζες των δέντρων και να γαργαλάω τα νούφαρα;

Να γίνω άγγελος μέχρι να βαρεθώ να λάμπω; Μήπως η σελήνη που υποχρεώνεται να φέγγει για όλους τους άλλους; Να γίνω χιλιάδες σταγόνες που γκρεμοτσακίζονται στη γη ανάλογα με τα τερτίπια του Δία;

Το αποφάσισα. Θα γίνω παιδί! Επειδή σε όλες τις ηλικίες εκεί επιστρέφουμε τελικά. Είτε γελώντας, είτε πονώντας, είτε νιώθοντας φόβο είτε απόλυτη ευτυχία, ένα παιδί μιμούμαστε και τους θησαυρούς που είναι ικανό να αιστανθεί, να δει, να σκεφτεί, να δημιουργήσει.

Θέλω να γίνω παιδί, ναι. Και να καβαλήσω εκείνο το κατάμαυρο, αγέρωχο, υπέροχο άλογο του νερού.

                         water horse

Πηγή: www.hedweb.com

Το βασίλειο των πλασμάτων

November 19th, 2007

Τεμαχισμένη ζωή, ζαλισμένη ματιά, χαμένα μέλη, κοντοκουρεμένα μαλλιά, καμπουριασμένο σώμα. Όπου κι αν περπατήσεις, δεν μπορείς να δεις τον ουρανό πάνω από το κεφάλι σου. Κοιτάζεις, νετάρεις, αλλά το μόνο που διακρίνεις είναι το γύψινο ταβάνι που καλύπτει αέναα το κεφάλι σου. Χιλιόμετρα ολόκληρα από αυτό το συμπαγές υλικό και τα αετώματα ανά 10 μέτρα. Κι εκεί που νομίζεις ότι τώρα θα κάνει γωνία και θα αντικρίσω νεφελώματα, η αρρωστημένη ασπρίλα συνεχίζει. Ποιος έχτισε κατά μήκος του ουρανού; Και ποιος έδωσε την άδεια να εξαφανιστεί ο θόλος, το άνοιγμα προς τα πάντα;

Είμαι τυχερή που μπορώ να σταθώ σε δύο πόδια, που μπορώ να σκαρφαλώσω, να ατενίσω, να μυρίσω και να γευτώ τον αέρα. Που μπορώ να ανοίξω τα χέρια όσο παίρνει, και να αγγίξω, να αγκαλιάσω την αόρατη ύλη. Αν βγάλω την ψυχή από μέσα μου και την ακουμπήσω στο ύψος των ματιών μου, θα αιωρηθεί σαν πούπουλο δεμένο από κλωστή;

Και πότε ακριβώς θα κατέβουν οι αγγελίνες με τη γυάλινη σφαίρα στην πλάτη τους και τη φωτεινή δέσμη στα μαλλιά να μου ψιθυρίσουν το μέλλον; Θες να ξέρεις πότε θα γίνεις ευτυχισμένος; Όχι. Απλώς ότι θα γίνεις. Θες να ξέρεις τι πρέπει να κάνεις για να το “προκαλέσεις”; Ναι, για να υποκριθείς ότι εσύ ευθύνεσαι για την ευτυχία σου. Κι αν ανάψεις εκατό κεριά και εισπνεύσεις τον καπνό τους, ευτυχισμένα ζαλισμένος θα είσαι για όσο μπορέσεις να κρατήσεις την αναπνοή σου. Μέχρι να ξεράσεις τον καπνό πάνω στο φιτίλι και να θολώσεις τ’όνειρο, το στρογγυλό.

Είμαι τυχερή που μπορώ να δω γύρω μου, να βάλω πρόσωπο στη φύση, τα δέντρα, τη λίμνη, τα φύλλα. Που μπορώ να δω το υλικό από το οποίο είναι φτιαγμένη η πινακίδα της φυλής των ανθρώπων. Αν τραβήξω το δέρμα μου, θα αλλάξω προσωπείο;

Όταν θα κατέβουν τα σύννεφα για να παίξουν φτου-ξελεφτερία μαζί σου, κρύψου κάτω από το στρώμα της γης, χώσου στα έγκατά της, στον πυρήνα της και μέτρα μέχρι το 99. Κι όταν θα νιώσεις τη λάμψη να ξεχύνεται μέσα από τη λάβα, τρέψε όσο πιο γρήγορα μπορείς, πιάσου από την ξανθιά αστραπή και πήδα μέχρι το μαλλιαρό συννεφάκι. Κι από κει πάνω, όρισε τη ζωή σου.

Χρησιμοποίησε τον δείκτη σου και μαγείρεψε με αυτή τη ζαριασμένη μπαγκέτα σχεδιάκια. Ένα σπίτι, φίλοι, ένα φιλί, πολλά μα πάρα πολλά χαμόγελα, μια καρδούλα και το κλειδί του Σολ. Άνοιξε το σκιτσαρισμένο παράθυρο, αφαίρεσε το μάνταλο και φύσα έξω. Η ψυχή σου θα ταξιδέψει στο παντού και δε θα πέσει ποτέ ξανά στη γη.

                                                                             σκιά

                                                                             Πηγή: adonios.wordpress.com