Σε ενάμισυ μήνα παντρεύομαι
Yuck… Και το γράφω προκαταβολικά. Είμαι κατά του γάμου, απλώς και μόνο επειδή δεν ενδιαφέρει το βιολογικό μου ρολόι να αποκτήσει κουτσουβελάκι. Κι επίσης, επειδή στο δικό μου μυαλό, όταν είσαι με τον άλλο κάτι χρονάκια και ζεις μαζί -θεϊκή αίσθηση-, είναι το ίδιο πράγμα.
Από την άλλη, δε θα έλεγα όχι σε μια πρόταση που θα πέσει μετά από… 3 μέρες, 3 μήνες ή κάτι τόσο… τουβλίσιο. Έτσι, για τη φάση ρε γαμώτο. Απλώς για να χωθώ μέσα στη συγκίνηση της στιγμής, της κτητικότητας, της παράνοιας, του “δε με νοιάζει, θα το κάνω ΚΑΙ αυτό”, του “no big deal, δε σε ξέρω, δεν θα κάτσω να το συλλογιστώ νηφάλια και ορθολογιστικά, απλώς… ναι”. ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΝΑ ΖΗΣΩ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΑΣΗ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. Αλλά μη σταματήσεις ΠΟΤΕ να με διεκδικείς, να με θες, να είσαι γύρω μου…………………………………………………………………… Σκάω.
Προχτές ήμουν ανάμεσα σε χαρούμενους ανθρώπους. Άλλους μηχανόβιους που είχαν άπειρες ταξιδιάρικες ιστορίες να διηγηθούν για χρέπια, κόντρες και άβολες καιρικές συνθήκες που θα έπρεπε να προειδοποιούν πριν χτυπήσουν. Άλλοι ήταν εκεί απλώς για μια μπύρα, για ένα τελευταίο κοινωνικό “καληνύχτα”, άλλοι επειδή ξέμειναν κι άλλοι, παρείσακτοι, επειδή τους κάλεσαν.
Τι σημασία έχει μωρέ. Οι χώροι γεμίζουν από παρουσίες. Αν σκεφτείς ότι όσο μαλάκας κι αν είναι ο από πίσω, που σε σπρώχνει κατά λάθος όλη την ώρα, αν το μαγαζί ήταν άδειο ή άνευρο θα αισθανόσουν απόλυτη κατάθλιψη, τότε κάνεις κι εσύ χώρο μέσα σου και χαίρεσαι ΚΑΙ τον μπούρδα απέναντι.
Παρόλα αυτά, αχώνευτοι τύποι υπάρχουν πάντα. Έτσι, προχτές, στην παρέα εγκλωβίστηκε ένας που και αισθητικά ήταν φάουλ αλλά και σαν ατάκες έκλεβε απλώς τον αέρα που αναπνέαμε!
Ο τύπος, ανεκδιήγητος. Το τι μαλακίες ξεστόμισε… Και με στεντόρεια φωνή. Θα μου πεις, έχεις ακούσει ποτέ άνθρωπο να λέει μαλακίες ψιθυριστά; Εκ των πραγμάτων δεν…
Παρόλα αυτά, κι όσο προχωρούσαν οι δείκτες, ο τύπος γινόταν όλο και πιο ενοχλητικός. Αλλά η γκόμενα δίπλα του, πολύ νορμάλ για εκείνον, του κρατούσε το χεράκι, του χαμογελούσε και του φούντωνε την ανάγκη να πει κι άλλα.
Και κάπου στο τέλος της νύχτας, μαθαίνω ότι σε ενάμισυ μήνα αυτοί οι δυο παντρεύονται! ………………………………………………………………….
Για να το θέσω πιο σωστά, εκείνος παντρεύεται. Γιατί η τύπισσα, μια χαρά κοπέλα είναι. Ή έτσι δείχνει.
Γιατί, γαμώτο, κάτι ανθρωπάκια τελείως παραφωνία, να βρίσκουν έτσι απλόχερα το ταίρι τους, τη στιγμή τους στο σύμπαν, το δικό τους κέλυφος;;; Ε;
Και γιατί το όνειρο να μένει πάντοτε μόνο;
Ε;