blog +Ο- σφαιρα

demon November 15th, 2007

Δε βρίσκω τίποτα αυτή τη στιγμή. Ψάχνω τα χάπια μου, τις βιταμίνες μου κι έχουν εξαφανιστεί από μπροστά μου. Στο τέλος, θαρρώ, πως θα εξαφανιστώ κι εγώ εδώ μέσα…

Θέλω να γαμήσω την ψυχή σου, να σου την κλέψω και να ρουφήξω κάθε της ανάμνηση. Να σου αφήσω μονάχα τις δικές μου, τις δικές μας, έτσι για τη φάση.

Έχω ανέβει πάνω στο κρεβάτι και χοροπηδάω σαν καθυστερημένο, έχοντας αφήσει τα μέλη μου να κρέμονται και να πάλλονται με την κίνηση. Που είσαι;

Κάπου ανάμεσα στην πορεία, τους πυρσούς και τα πανό, στο κέντρο της Αθήνας είσαι κι εσύ. Όπως και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι που οδηγούν, βρίζουν, μιλάνε στο τηλέφωνο, γαμιούνται πίσω από τα τζάμια, γράφουν, σκέφτονται, λένε ψέματα.

Έχω βάλει ράδιο έτσι για αλλαγή. Κάτι άγνωστα ροκάκια βαράνε στο background και το Internet δεν πάει καθόλου καλά σήμερα. Μήπως να επιλέξω μεσαιωνική μουσική, έτσι για να ζαλιστώ από τις αναθυμιάσεις της;

“Bless the child”, Nightwish. Έτσι για να μου τη σπάσω. Πάει και η Tarja. One down, one more to go. Όταν στριγκλίσω, θύμησέ μου να σκάσω πρώτα.

Έχω να κάνω τηλεφωνήματα. Πρέπει να βρω δουλειά, στην Αθήνα πια. Πίσω, εκεί όπου ανήκω. Στο πουθενά, στο παντού, στο ανάμεσα σε μένα κι εμένα. Μόνο που τώρα, ό,τι συμβεί θα περιλαμβάνει κι εσένα. Τσίμπησέ με.

Θα φέρεις ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί, έτσι; Πάει με τα μακαρόνια που θα μαγειρέψεις. Άλλωστε αν δε φέρεις, πως θα τα “σβήσεις”; Δεν πεινάω, αλλά χαίρομαι που θα καθίσω δίπλα σου και θα τσουγκρίσουμε τις επιθυμίες μας.

Θύμησέ μου να ανέβω απόψε στο φάρο και να σβήσω το φως, ώστε να κοιμηθούμε πιο ήρεμα. Τα πλοία και τα πουλιά θα συγκρουστούν και οι αχτίδες θα διασταυρωθούν στο απέραντο χάος των στιγμών. Κάνε ποίηση εσύ, κάνε παιχνίδι. Εγώ πάω να λουστώ, να ξυριστώ και να με αλείψω με έλαια και σταγόνες. Θα με σκουπίσεις όταν στο ζητήσω; Θα μου φέρεις ως έπαθλο έναν πυρσό; Ώστε να βεβαιωθώ ότι ήσουν εκεί; Ότι άναψες ένα τεράστιο κερί και το έμπηξες στην άσφαλτο;

Πάω να γράψω στα μάρμαρα του μπάνιου. Πάω να βάλω τα χέρια μου μέσα στους ατμούς. Εσύ περίμενε. Δε θα αργήσω. Και το επόμενο θα είναι ακόμη καλύτερο ~

Πηγή: jersey.typepad.com/corbiere_lighthouse/

• Bubbles
• Comments(0)

demon November 15th, 2007

Κοίτα γρήγορα την ψυχή μου, γύρνα το ζάρι και πες μου πότε θα πεθάνω; Πως θα γεράσω, πότε θα γίνουν νιφάδες τα μαλλιά μου, πότε θα χλωμιάσουν τα χείλη μου; Πότε θα γίνω στάχτη και θα απλωθώ στο τίποτα μαζί με τον αέρα;

Είχα να σε δω καιρό. Πάνω από χρόνο. Βρήκες γκόμενα και είπες να βάλεις στο pause τους φίλους σου. Δεν έχεις αλλάξει. Προσωπάκι δειλό και καλοσυνάτο, κοιλίτσα, τρεις τούφες να στέκονται σαν κεραίες, πάντα ευγενής και χαμηλών τόνων. Το αντίθετο από μένα δηλαδή! Αν και στην κοιλίτσα, νομίζω ότι θα αρχίσω να σε συναγωνίζομαι επάξια σε λίγο…

Μου τράβηξες την καρέκλα στο ιταλικό εστιατόριο που ανακαλύψαμε πριν από κανά 4άρι χρόνια, Γλυφάδα. Από τις περιοχές που σιχαίνομαι. Αυτό το μέρος πάντως, κάτι έχει. Ενώ είναι τεράστιος ο χώρος του, μοιάζει με πολλά γυάλινα κουτιά που φυλάνε τη ζέστη μέσα τους. Ευχάριστος. Συμπαθητικό φαγητό που γίνεται ακόμη καλύτερο από την αισθητή παρουσία του ιδιοκτήτη και το κερασμένο limoncello στο τέλος. Κι ενώ είπα να πιω και να μη φάω γλυκό, η κρέμα ζαμπαγιόνε έμοιαζε επιβεβλημένη. Από σένα και το στομάχι μου, υποθέτω! Όμορφη βραδιά.

Κι αντί να τελειώσει εκεί, μετά από 3 ώρες με οδήγησες στη θάλασσα. Ανάμεσα σε γιοτ, απρόσωπα, κυριλέ κι ανόητα μπαρ καθίσαμε για ακόμη ένα 2ωρο για να πούμε τα πιο heavy stuff νέα μας. Να πιούμε σοβαρό αλκοόλ και να ζητήσεις συμβουλές. Μια σχέση περίεργη, μια δουλειά βλακωδώς ανταγωνιστική, φίλοι που τους φύτεψες δεξιά κι αριστερά με αδέξιες κινήσεις και χρήματα διαλυμένα για να εξιλεωθείς. Μάταια.

Γύρνα ξανά το ζάρι και πες μου αυτή τη φορά τι βλέπεις!~

Σε ποιο νταμάκι είμαι τοποθετημένη και πόσες κινήσεις μου δίνεις για να βγω από το ταμπλό πριν πεθάνω;

Μου λες ότι έχουν χαλάσει τα γράμματά μου. Δε βγάζεις τη λέξη “εύχομαι”… Είχες τα γενέθλιά σου πρόσφατα. Έζησες 37 ολόκληρα χρόνια. Πολύς καιρός δεν είναι; Γιατί όταν τα μιλάμε μας φαίνονται πολλά κι όταν τα κουβαλάμε μας πιάνει η λαιμαργία και απαιτούμε κι άλλο χρόνο; Να γελάς με την ψυχή σου τα Σαββατοκύριακα και τις καθημερινές να είσαι υγιής. Μην προσπαθήσεις να βγάλεις νόημα. Αυτό σου ΕΥΧΟΜΑΙ.

• Bubbles
• Comments(0)

demon November 15th, 2007

Ένα κύμα αφωνίας σκέπασε τις κορυφές των πολυκατοικιών. Που πήγε η λάμπα του ουρανού βρε παιδιά; Ποιος την έσβησε από τώρα;

Έξι παρά τέταρτο και η κατάθλιψη άρχισε νωρίς σήμερα. Πως να ανασάνω χωρίς κανένα φως; Ούτε αυτό της μέρας, μα ούτε κι αυτό της νύχτας, τουλάχιστον, το ελπιδοφόρο και ζεστά σκοτεινό.

Η απέναντι μόλις έπλυνε τα πιάτα και τώρα στέκεται στην μπλακονόπορτα και πίνει από την κούπα. Που και που ανεβάζει το βλέμμα και με κοιτά. Τα πρώτα φωτάκια από την πολυκατοικία ξεπροβάλλουν. Ποιος πέθανε; Σε ποιο αστέρι είναι η κηδεία να έρθω; Κάποιος να ανάψει επιτέλους ένα φως!

Απόψε θα βγω για φαγητό. Θα φάω μέσα από κανονικά, πορσελάνινα πιάτα, με ασημένια μαχαιροπίρουνα και με τη συνοδεία από γυάλινα ποτήρια και μαλακές χαρτοπετσέτες. Θα κάνω ένα πελώριο καυτό ντους, μέχρι να αχνίσει το σώμα μου ολόκληρο. Θα βάλω μαύρα δερμάτινα τακούνια για να ισορροπήσω τη χαρά μου. Θα φορέσω ένα μπλε κολλητό παντελόνι και μια κρεμ βελούδινη κι αμάνικη μπλουζίτσα. Θα βουρτσίσω απαλά και θ’αφήσω τα μαλλιά μου κάτω. Θα βάψω τα μάτια μου έντονα πράσινα και τα χείλια μου ίσα-ίσα να γυαλίζουν δίπλα σου.

Τι ώρα θα έρθεις να με πάρεις; Τι ώρα να είμαι έτοιμη; Τι ώρα να χαμογελάσω;

Δε βλέπω τίποτα έξω. Σε αυτή τη γειτονιά δε ζουν άνθρωποι;

Ακούω Jean Michel Jarre για να ξεφύγω με ηλεκτρονικούς συνειρμούς. Να κάνω ηλεκτροσόκ στο κορμί μου. Και την ώρα που σκέφτομαι ότι θα μαυρίσω τελείως μέχρι να βγω από το σπίτι, γύρω στις 22:00, σε βλέπω στο Yahoo messenger. Έχεις μπει κορδωτός-κορδωτός και μου εξιστορείς στα γρήγορα δικηγορίστικες ιστορίες των Βρυξελλών. Έχεις εξαφανιστεί το τελευταίο διάστημα, γιατί έπεσαν, μου λες, πολλές υποθέσεις μαζεμένες. Καταγγελίες αισχροκέρδειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ok, αφού δε μπορείς να πεις λεπτομέρειες πες τα μου απέξω-απέξω. Απάτες κατά της Ε.Ε., ναι; Έχεις τηλεφώνημα.

Και μένα ποιος θα μου κάνει τώρα ιντερνετική παρέα; Ε;;

Μήπως να πλύνω κι εγώ κάνα πιάτο; Άσε, ούτε να το σκέφτεσαι να μου απαντήσεις!

Μου λες να έρθω Βρυξέλλες για ένα διήμερο, όλα πληρωμένα. Γαλιφιές. Επίσης, μου προτείνεις να γίνω γραμματέας σου… Αλλά και κάτι άλλο όταν θα έχω ελεύθερο χρόνο!

Έχω αρχίσει να λαλάω. Πρέπει να βγω έξω ΤΩΡΑ. Να περάσω δίπλα από τα κύματα και να κοιτάξω πολύ μακριά στον ορίζοντα. Καλή διασκέδαση!

Ευχαριστώ.

Πηγή: crazygreekpoets1.pblogs.gr

• Bubbles
• Comments(0)