Γαμώ την ασυλία του μυαλού. Αλλά όχι κι εσένα…
demon December 1st, 2008
Γιατί είναι τόσο δύσκολο να συνεννοηθούμε; Μου λες, ε;;; Εσύ δηλαδή δεν έχεις νιώσει ποτέ πως όλα είναι εναντίον σου;
Χέσε τα αστέρια και τα τετράγωνα που σχηματίζουν. Χέσε την πανσέληνο που σε κάνει μαριονέτα των μυαλού και των οργάνων σου. Χέσε και το κρύο που σε εκνευρίζει.
Είναι μέρες, στιγμές, εποχές, που αιστάνεσαι πως οι γύρω σου είναι αλλού. Μίλια μακριά από σένα. Πως είναι όλοι μα όλοι τους επιθετικοί απέναντί σου. Όχι;
Κι αν ναι, τότε δεν μπορεί να είναι της φαντασίας σου. Έτσι δεν είναι;
Χέσε τον εγωισμό και την ψωνάρα σου. Καταλαβαίνεις τι σου λέω;
Εδώ έχω εμένα, εδώ κι εσένα.
Άσε τα άστρα εκεί πάνω που παίζουν με τις φανταχτερές και πυρακτωμένες κηρομπογιές τους.
Γαμώ την ασυλία του μυαλού.
Γαμώ το κόμπλεξ του κόσμου να θεωρεί ευθύς εξαρχής πως είναι καλύτερος και πως, ποτέ μα ποτέ δε χρειάζεται να κοιτά και να βλέπει.
Τίποτα δεν είστε. Μα τίποτα απολύτως. Σκόνη μέσα στο νερό.
(Πηγή εικόνων: 1. isacg.deviantart.com, 2. eldris.deviantart.com)