Κλειστοφοβία
demon December 22nd, 2008
Δε θέλω ρε γαμώτο να εξαρτώμαι από άλλους. Είναι το χειρότερό μου…
Και όχι. Δε θέλω να εξαρτάται η ευτυχία μου από σένα. Και κατ’επέκταση, η υγεία μου. Και κατ’επέκταση, η ίδια μου η ύπαρξη, η ψυχή μου.
Θα πάω να μείνω σ’ένα βουνό. Μόνη. Να μην περιμένω να με αγγίξει κανείς, να με αγκαλιάσεις εσύ, να κάνουμε έρωτα, να μου δώσεις σημασία.
Δε σε χρειάζομαι.
Μπορώ να με κάνω ευτυχισμένη ΕΓΩ και να ξέρω, πως μόνο σε μένα ΑΡΚΕΙ να στηρίζομαι. Πως μόνο εγώ είμαι υπεύθυνη για την ευτυχία και τη ζωή μου.
Ούτως ή άλλως, εσύ δεν είσαι πρόθυμος να κάνεις πράγματα. Κι έτσι, σπανίως σου ζητάω το οτιδήποτε, αφού ξέρω πως ακόμη κι αν τελικά κάνεις κάτι, θα είναι μετά από πολλή γκρίνια ή πίεση ή καβγά.
Οπότε, τι σου κάνει εντύπωση που μου κακοφαίνεται όταν σε χρειάζομαι κι όταν πρέπει να σου ζητήσω να βοηθήσεις σε συγκεκριμένα πράγματα;
Δεν έχω μάθει (δυστυχώς) να στηρίζομαι σε άλλους. Και δεν είναι στη φύση μου να μου αρέσει να ζητάω. Κι εσύ, επίσης, δεν είσαι εκείνος που θα τρέξει να δώσει. Και κάπως έτσι όλα γίνονται πιο ενοχικά. Πιο κλειστοφοβικά. Πιο εσωστρεφή.
Πηγή εικόνας: larafairie.deviantart.com
Μήπως αυτό που έχεις δεν είναι κλειστοφοβία αλλά ναρκισσισμός;
… ναρκισσισμός?! Δηλαδή μου αρέσει τόσο ο εαυτός μου που δεν τον μοιράζομαι; Μάλλον δεν είχες αυτό κατά νου, φλού-φλη. Για συνέχισε.
Ψιτ…λέγε λέγε, ίσως πειστείς
Χμ, κάτι μου θύμισε αυτό που διάβασα, αλλά έχει περάσει η εποχή των μουσώνων για μένα.
Έτσι κι αλλιώς πέρασα να σ ου αφήσω μια ευχή
Όχι!!! Όχι, από αυτές που περνάνε γύρω από τα αυτιά μου σφυρίζοντας σαν σφαίρες και δεν τις μπορώ!
Να περάσουν οι μέρες σου σαν νερό σε ποτάμι
(σκεψου…)
Φιλιά…
Σκέφτομαι, Πενθεσίλεια. Και το εκτιμώ αυτό που έκανες. Την κρατώ λοιπόν και τη βάζω πάνω μου. Και σε φιλώ *
(Χρόνια Πολλά)