Γράφω αιώνες
demon June 3rd, 2009
Γράφω, γράφω, γράφω… τόσο μελάνι… Πώς δεν έχει γεμίσει όλο το δωμάτιο! Να δω πού θα πάνω όλες αυτές οι λέξεις, πού θα χωρέσουν. Μελέτες, έρευνες, διατριβές, βιβλία. Περί Φυσικής Φιλοσοφίας, περί Γεύσεων μιας Αθήνας άλλης εποχής. Περί Καιρού, χαλάζης, ίριδος, βορείου σέλας, περί χωρίων και πειραματικών παρατηρήσεων.
Φωνήεντα, σύμφωνα, φωνήεντα ξανά. Να σχηματίζουν ουρανοξύστες, να στοιβάζονται η μία έννοια πάνω στην άλλη για να δώσουν το νόημα του ποιητή, του συγγραφέα, του διδασκάλου.
Πένα γίνομαι κι εγώ μαζί με τη γραφίδα μου. Με τοποθετούν στα καλοσχηματισμένα χέρια τους, με πιέζουν ελαφρά κι εγώ χύνω τη μελάνη μου πάνω στους φωτεινούς παπύρους.
Ανασαίνω για λίγο, ξεγλιστρώ από τα τετράγωνα δάχτυλα, πίνω μια τζούρα σινικής μελάνης και συνεχίζω. Φωνήεν, σύμφωνο, λέξη, φράση.
Πηγή εικόνας: rh89.deviantart.com