Η σκιά της ψυχής

November 29th, 2010

Τελικά κατά πόσο ευθυνόμαστε για την κατάντια του συντρόφου μας, γι’αυτό που έγινε, σε αυτό το οποίο μεταμορφώθηκε, αυτό που εκπληρώνει;

Κοιτάζω, ξανακοιτάζω και σκέφτομαι πώς ήσουν και πώς είσαι.

Εγώ σε έκανα έτσι;;;

Σίγουρα άλλαξες, επέλεξες, σκέφτηκε η ψυχή σου και διάλεξε τα ρούχα που της κάνουν, που της πάνε.

Δεν μπορεί. Κι εγώ θα έφταιξα όμως. Κι εγώ κάτι θα έκανα εκεί μέσα. Εγώ σε έκανα έτσι λοιπόν;

Μη αναστρέψιμο…

Ποτέ μου δεν θα μπορέσω να συνηθίσω την έννοια της σχέσης, της αλλαγής, της εξέλιξης, της αναμονής, της υπομονής. Ποτέ!
Δεν είμαι εγώ για σχέση. Δεν στο έχω πει; Α ναι! Φυσικά!

Αυτά τα στάδια που λαβώνουν, που αφήνουν στίγματα, στάλες ερυθρές πίσω. Όχι για να βρεις το δρόμο. Αλλά για να δεις πόσο μακριά έφτασες. Μακριά από σένα…………………………………………………………………..

3 Responses to “Η σκιά της ψυχής”

  1. tzonakoson 29 Nov 2010 at 22:34

    Ζείς ;

  2. adminon 30 Nov 2010 at 14:06

    Τραγουδάω… άρα ζω. *

  3. tzonakoson 11 Dec 2010 at 14:53

    Εγω δεν τραγουδάω, βράχνιασα. Ζώ ;

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply