ΜΠΟΥ!
demon April 18th, 2008
Ξημερώματα σπίτι κι εγώ πατούσα σαν τη γάτα κι έσερνα το σώμα μου προσεκτικά, μη ρίξει τίποτα, μην ακουμπήσει πουθενά, μην τρίξει η πόρτα πίσω μου.
Σου άφησα ένα ραβασάκι μέσα σε ένα μικροσκοπικό γυάλινο μπουκάλι, πάνω στο γραφείο σου, μπροστά από το πληκτρολόγιο: «Καλημέρα! Κοίτα στη blogosfaira»…
Είχα από χτες γράψει το κείμενο. Σε 53 λεπτά όλα θα τελείωναν. Θα έληγε η ημερομηνία. Θα άλλαζε. Θα προχωρούσε. Κι εγώ, θα έμενα να απορώ πού είναι το μυαλό σου. Ξέρω που είναι! Αλλά θα ήθελα να το είχες θυμηθεί. Πως έχουμε επέτειο. Απλώς και μόνο για να ανταλλάξουμε μερικές αγκαλιές και χάδια, να χαζολογήσουμε πάνω στο πόσο καιρό είμαστε μαζί, πόσο καιρό ακόμη θα είμαστε και διάφορα τέτοια χαριτωμένα. Που ναι, είναι και αυτά, το αλατοπίπερο στη σχέση. Για μένα, πάντα.
Στο πίσω μέρος του χαρτιού σου έγραψα: «Αφού (υπογραμμισμένο) διαβάσεις την blogosfaira πήγαινε στην κατάψυξη».
Μη γελάς, έλα! Ναι, όντως. Αυτό έκανα. Ετοίμασα ένα δεύτερο ραβασάκι και το έβαλα στην κατάψυξη. Δεν ξέρω τι σκεφτόμουν. Ίσως και να μη σκεφτόμουν όταν το έκανα, αλλά να το έκανα υποσυνείδητα. Ξέρεις, νεύρα, απουσία, με ξέχασε, με πλήγωσε, κοιμάται, θα σου δείξω εγώ… ΚΡΥΟ -> κατάψυξη.
Απλό.
Σε αυτό το δεύτερο, παγωμένο, ραβασάκι, σου έγραψα: «Χτες είχαμε επέτειο. Δεν ξέρω εάν είναι εγωιστικό, αλλά θα ήθελα να το είχες θυμηθεί… Χρόνια μας Πολλά».
(Πηγή εικόνας: news.deviantart.com)
Υ.Γ. Όχι, δεν αντέδρασες σήμερα. Δεν ήρθες να ευχηθείς, να απολογηθείς, να πεις κάτι. Ξέρω όμως ότι τα διάβασες όλα, επειδή ήσουν πιο… τρυφερός κι ενοχικός από ό,τι συνήθως : )))
Λοιπόν αυτά πρέπει να τα κάνω και εγώ… οι ενοχές πάντα πιάνουν. Γι αυτό και σήμερα πρωί πρωί έστειλα μήνυμα για καλημέρα. Ειχα ενοχές που δεν πήρα χτες ενώ μπορούσα, που ήθελα να μου φύγει ο ενθουσιασμός για να με διαχειριστώ… Άτιμο πράγμα οι ενοχές και στο λέω απ την μεριά του άντρα χαχαχαχαχα
Μεγάλο πράγμα ο ενθουσιασμός κι ενώ οι περισσότεροι τον φοβούνται -για τον εαυτό τους-, νομίζοντας πως τους θολώνει την κρίση, εγώ τον απολαμβάνω. Μου μεγαλώνει ακόμη περισσότερο τα “θέλω και θα το κάνω!”. Ενοχές ε; Αν φτάσεις στο σημείο να ξυπνάς μόνο και μόνο γιατί νιώθεις ενοχές, άστα.
Μήπως δεν αντέδρασε γιατί του φάνηκε πολύ ύποπτο το ραβασάκι στην κατάψυξη; Μήπως σε φοβήθηκε; Γιατί εγώ τρέμω λίγο..όχι απ’ το κρύο της κατάψυξης. Καλησπέρες περιπαικτικές..
Τσου δεν το εννοούσα έτσι
Ξύπνησα με μια πελώρια λαχτάρα (όχι για νεσκουικ) και επειδή χτες δεν έκανα κάτι που σκέφτομουν το έκανα σήμερα. Αλλά πιο ενοχικά, πιο αδύναμα… αν με αντίλαμβάνεσαι
Γεια σου Όνειρο, κυνικό κι απόλυτο. Να με φοβήθηκε; Με ξέρει. Ξέρει μέχρι πού πάω και πώς! Ίσως. Ίσως δείλιασε, ως συνήθως : )
Φυσικά Μαλινάκι, αφού είχε καταλαγιάσει ο ενθουσιασμός! Κακώς το άφησες. Όταν κάνεις κάτι, που αφορά αισθήματα, να το κάνεις.
Καλά…φαντάζεσαι να έβρισκες κι εσύ ένα παρόμοιο ραβασάκι απο κείνον;….:PPP
πολλές φορές όταν ξεχνάμε κάτι … δειλιάζουμε. Το γεγονός ότι του το υπενθύμησες με αυτον τον τρόπο, τον έκανες να προχωρήσει ένα βήμα μπροστά και μάλιστα απέναντί σου…
Ίσως δε ξέρει τον τρόπο να το χειριστεί, να σε “αντιμετωπίσει”… ίσως φοβάται την αντίδρασή σου.. γιατί σίγουρα το χειρίστηκες πολύ κομψά… και πάνω από όλα με μια γλύκα και τρυφερότητα κατανόησης…
Αγκάλιασέ τον… με όση στοργή και αγάπη νιώθεις γι αυτόν τον άνθρωπο… και εκεί.. σε αυτήν την αγκαλιά.. θα νιώσεις όλα όσα φοβάσαι.. όλα όσα δεν τόλμησες… και δεν τόλμησε…
trust me…
Φιλιά και καλό σαββατοκύριακο..
υγ: έπαιξα στο παιχνιδάκι που με είχες προσκαλέσει… κάλλιο αργά παρά ποτέ…
Νιόβη, σούπερ τη βρίσκω την ιδέα σου. Και τρελαίνομαι για εκπλήξεις!
Kalynama, το ξέρω ότι δεν μπορεί να με χειριστεί, να με αντιμετωπίσει. Μου το υπενθυμίζει πιο συχνά από όσο θα “ήθελα”! Ναι, έχεις δίκιο σε όσα λες. Θα σε γειώσω, όπως με γείωσε εκείνος: “μια ημερομηνία είναι”. Το θυμόταν, απλώς προφανώς θέλει να μου πάει κόντρα! Αγοράκια και ανταγωνισμός. Μια σχέση μαλακίας. Θα σε διαβάσω αργότερα. Τα φιλιά μου και σε ευχαριστώ για τη στήριξη.