Ζωή εναλλάξ
demon December 15th, 2009
Είναι πολύ αστείο, δεν ξέρω. Έχουμε χωρίσει τη ζωή μας σε βάρδιες. Είτε μέχρι να βγει το site μας στον αέρα είτε μέχρι να πέσει ένας από τους δύο κάτω.
Σε ξυπνάω κάθε πρωί στις 09:30. Εδώ και δυόμισι χρόνια. Πιάνεις δουλειά. Έρχεσαι στο γραφείο, ανάβεις αυτά τα απαίσια κατάλευκα φώτα (λάμπες φθορίου) που μεταμορφώνουν το δωμάτιο σε χώρο νοσοκομείου, χάνεσαι στην κοσμάρα σου, μιλάς στα τηλέφωνα, απορροφάσαι, βρίζεις που και που, αγχώνεσαι, πιέζεσαι.
Πάει μεσημέρι. Εξαφανίζομαι εγώ. Πάω για ύπνο. Για βραδινό ύπνο. Κοιμάμαι κατά τις 15:00 ή λίγο αργότερα, ξυπνάω τα μεσάνυχτα. Νταννννν…
Ναι. Και πιάνω βάρδια. Δουλεύω τους πελάτες μου και κυρίως, το site μας, το δικό μας project, που προσπαθούμε με νύχια και με δόντια να βγάλουμε στον αέρα πριν τα Χριστούγεννα. Ή καλύτερα πριν φύγουμε, την άλλη Δευτέρα. Είναι κι αυτό.
Κάπως έτσι, συναντιόμαστε το βράδυ στο κρεβάτι, όταν εσύ ξαπλώνεις για βράδυ κι εγώ σηκώνομαι για μέρα. Και μου λες… “καλημέρα!”. Και σκάμε στα γέλια.
Κάνω τη μισή βάρδιά μου, μέχρι να πάει 09:30. Τότε έρχομαι να σε σηκώσω. Με φιλιά, αστειάκια, χάδια απίστευτα και αυτοκόλλητα αγγίγματα. Κι όταν πια με το καλό σηκωθείς και ξεκινήσεις κι εσύ τη μέρα σου, γυρνάω στο γραφείο μου. Μέχρι τις 15:00 ή λίγο αργότερα…
Πηγή εικόνας: smxdeadlydesignz.deviantart.com