Και στα δικά σου : )
demon April 14th, 2008
Την ώρα που γυρνούσαμε, μου έδειξες στο δρόμο ένα αυτοκίνητο στολισμένο με λευκά τούλια. Νιόπαντροι. Ας πρόσεχαν.
Μειδιώντας αποκρίθηκα: «Και στα δικά σου»!
Ειρωνικό δεν είναι, να εύχομαι στον «άντρα» μου και στα δικά του;
Χτες έκανα έναν από τους χειρότερους ύπνους των τελευταίων εβδομάδων. Ίδρωνα στον ύπνο μου. Έγινα μούσκεμα. Τα μαλλιά μου, το μαξιλάρι, ο λαιμός. Σηκώθηκα ξημερώματα κι άνοιξα την μπαλκονόπορτα, ίσα-ίσα, να δροσιστεί ο χώρος. Ήμουν σκεπασμένη μονάχα μ’ένα σεντόνι. Παρόλα αυτά ίδρωσα. Ξανά και ξανά.
Κοιτάζω τώρα το σημάδι στην παλάμη μου από την πρόσφατη μετακόμιση που έκανα. Μέσα στο κρύο, χωρίς γάντια, κουβάλησα πολλά και βαριά. Και η παλάμη μου χαράχτηκε. Και νόμιζα ότι βάζοντας κρέμα θα μαλακώσει η επιδερμίδα κι αυτή η βαθιά γραμμή που μοιάζει με χαρακιά –μπορεί και να είναι-, θα έφευγε. Έμεινε όμως. Όπως και κάποια άλλα πράγματα που ήλπιζα ότι θα φτιάξουν, ότι θα τα προσπαθήσεις για μας…
Μόλις είχαμε καθίσει χτες στην πετρόχτιστη, ζεστή ταβέρνα και η Χριστίνα με ρώτησε με στεντόρεια φωνή: «Εσύ πότε θα γίνεις μάνα;».
Γέλασα. Αυθόρμητα. Καλά έκανα.
Πάει καιρός που κάποιος με ρώτησε κάτι τέτοιο. Και σίγουρα είναι αλλόκοτο το να σε ρωτά κάποιος σχεδόν συνομήλικος.
Ποτέ! Της απάντησα μάλλον απότομα. Μα, παιδί; Εγώ; Ολόκληρη φιλοσοφία έχω χτίσει πίσω από αυτή την απάντηση. Και κυρίως το «εγώ» μου απαντά για μένα. Εγώ να ταξιδέψω θέλω. Εγώ, παιδί είμαι η ίδια. Εγώ, δε θέλω να αλλάξω. Τελεία…
Πηγή εικόνας: ialotouvla.com