Καταπίνω τον εαυτό μου
demon September 30th, 2009
Κόκκοι αλήθειας με περιβάλουν. Δεν ξέρω τι απολαμβάνεις τόσο στα απογεύματά μας.
Τα παραμύθια, τις εικόνες που ξεπετάγονται χάρτινες και σίγουρες από τις τεράστιες σελίδες, τα μυθεύματα που αναλώνουμε ή το φως που λιγοστεύει πάνω μας.
Δεν έχει σημασία. Βαραίνω σαν σακουλάκι όταν αγγίζω αυτούς τους κόκκους και νιώθω τα κύματα να με ντύνουν, δαμάζοντας τις επιφάνειές μου.
Πόσο απύθμενος είναι στ’αλήθεια ο βυθός που ρουφά κάθε σκέψη, κάθε υπόνοια οξυγόνου, κάθε βάρος…
Πηγή εικόνας: wildplaces.deviantart.com
Δεν ξέρω Δαίμονα…
Προτιμώ να σου γράφω στο blog σου, παρά στο φατσοβιβλίο….
Καλό Μήνα λοιπόν!
… Ναι, έχει τη λογική του Κωστή! Καλό Μήνα Κοζάνη.