Μου είσαι περιττός
demon November 27th, 2007
Το απόγευμα μόλις ξεκίνησε την τσάρκα του. Μετά από μέρες μαζεύτηκα σπίτι μου. Στα πραγματάκια μου! Στη μουσική ΜΟΥ, στις κρέμες, στα ρούχα, στα κεριά ΜΟΥ. Μασουλάω χουρμάδες κι έχω βάλει στο στερεοφωνικό τον “Mesiah” του Haendel. Ο πιο αριστουργηματικός Μεσσίας.
Κι όπως ακουμπάνε με χάρη ο ένας φθόγγος πάνω στον άλλο, έτσι αποχαιρετούν το παλλόμενο κορμί μου οι έγνοιες του σήμερα. Όλα τα νεύρα και η ένταση φεύγουν προς τα κάτω, σαν τη σαπουνάδα. Ξεμυτίζουν από τους πόρους μου, γλιστράνε και στο τέλος μου ρίχνουν ένα φιλί και σκάνε, χρωματιστά, σαν την αντανάκλαση.
Μέσα στις πορείες κι εγώ σήμερα. Πως τα καταφέρνω πάντοτε κι όταν το κέντρο γίνεται η χαρά του πεζού, αλωνίζω την άσφαλτο; Ούτε επίτηδες να το ‘κανα.
Πάνω στο μηχανάκι μου, χωρίς φρένα και λάστιχα, αποφάσισα να κάνω δουλειές. Ακαδημίας κλειστή; Εκεί κι εγώ! Στήλες Ολυμπίου Διός, Σύνταγμα, Ομόνοια…
Λεπτές, ερυθρόλευκες κορδέλες με εμπόδιζαν από το να φτάσω πιο σύντομα στον προορισμό. Είναι κι αυτός ένας τρόπος να περιγράψεις την… ατμόσφαιρα. Λυρικά λοιπόν: άλλη όρεξη δεν είχα σήμερα, από το να αντιμετωπίζω αργόσχολους κι ανεγκέφαλους μπάτσους να στέκονται μπρος από την ταινία “stop-εξουσία”, να σε αγριοκοιτάνε σα βρωμιάρηδες ναυτικοί που ψάχνουν για κλεμμένους θησαυρούς, να σου γρυλλίζουν και να στο παίζουν δύσκολοι. Τον μπροστινό μου με το XT τον άφησαν να περάσει, εμένα όχι. “Εϊ, θα σηκώσεις την ταινία να περάσω;”, “Όχι, ο δρόμος είναι κλειστός”.
Οι φίλοι μας τα ζώα… πάντα εκεί! Σαν τη σημαδούρα.
Τίποτα. Απλώς έκανα μερικές ωραίες παρανομίες, ένα κυκλάκι και βγήκα εκεί που ήθελα. Τσάμπα το σάλιο, τσάμπα που σε κοίταξα, τσάμπα που “φόρτωσα”.
Και τώρα, απλώς σε αποβάλλω. Περιττός είσαι ούτως ή άλλως.
Τώρα μεταμορφώνομαι και πάλι και δίνομαι στη Μουσική. Πράες νότες, μελιστάλακτες αρμονίες και μια κολορατούρα σοπράνο να σε κάνει να δακρύζεις. Πως το λένε, όταν η ψυχή σου αλλάζει θέση, όταν ζεσταίνεται το αίμα σου, οι μύες του προσώπου σου χαλαρώνουν κι αισθάνεσαι απόλυτα ευτυχισμένος με τους ήχους; Αυτό είμαι ΤΩΡΑ.
Τα λέμε σε λίγο.