Ο μύθος των χρωμάτων

September 27th, 2008

Κρατούσε όσο πιο σφιχτά άντεχε εκείνες κει τις ζωντανές φυσαλίδες που αναπηδούσαν πάνω στον σκληρό κορμό. Κοιτούσε με τόσο ζήλο μέσα τους και περίμενε να καθρεφτίσουν ξανά και ξανά τα χρώματα της ίριδας. Δεν τολμούσε να περπατήσει, να κουνηθεί. Ούτε να ανασάνει καλά-καλά, μήπως και του σπάγανε. Μήπως και γινόντουσαν και πάλι αέρας διάφανος, αόρατος. Τις λάτρευε τις μπουρμπουλήθρες και τα όνειρα. Κι έτσι τα δέντρα του κάναν τη χάρη και τον άφηναν να τα κουβαλά. Του γεννούσαν φουσκάλες λαμπερές, παραμυθάτες κι εκείνος μετακινούσε τα δέντρα κάθε τόσο, για να μη βαριούνται. Για να ξεπιάνονται…

Πηγή εικόνας: www.shazeensamad.com

6 Responses to “Ο μύθος των χρωμάτων”

  1. # Gothangelon 27 Sep 2008 at 17:23

    Πάντα ονειρική…

  2. # princesson 27 Sep 2008 at 17:42

    Κι υστερα, τι θα μας μεινει στο τελος νομίζεις; Φυσαλλιδες κι ονειρα, ενα περασμα απο χρώμα και μια φευγαλέα αίσθηση κάποιου αγγιγματος.. Και δε θαχουμε τιποτα να προσφέρουμε σε τούτα δω τα δέντρα..

  3. # phlou...flison 27 Sep 2008 at 20:53

    Πολύ ωραίο, ακόμα κι αν οι φυσαλλίδες κάποτε σπάσουν

  4. # demonon 28 Sep 2008 at 01:57

    Υποκλίνομαι… αγγελάκι.

  5. # demonon 28 Sep 2008 at 01:58

    Σίγουρα όχι όσα μας προσφέρουν εκείνα, μάνα.

  6. # demonon 28 Sep 2008 at 01:58

    Καλό σου βράδυ, φλού-φλη.

Trackback URI | Comments RSS

Leave a Reply