ΙδιογράφΩς…
demon May 6th, 2008
Το Μαλινάκι με προσκάλεσε να… γράψω! Τι άλλο;! Ευφάνταστο ή πρακτικό, το θέμα το άφησε πάνω μου. Εκείνο που πρέπει να κάνω όμως σε τούτο το εμπνευσμένο blogo+παίχνιδο είναι, να γράψω σε ένα κομμάτι χαρτί -όλοι θυμόμαστε τι είναι αυτό, έτσι;-, κάτι, να το σκανάρω -εγώ ως γνωστή ανώμαλη το φωτογράφισα- και να το ποστάρω. Α, και να αφήσω τα ίχνη της Νατάσας και του A.F.Marx εδώ, ώστε να πάρουν το κείμενό μου και να το βάλουν με τη σειρά τους στο δικό τους blog, όπου και συγκεντρώνονται όλα τα κομμάτια του παιχνιδιού. Πάρτε λοιπόν παίδες μια ακόμη σκέψη συλλεκτικής αξίας!
Προσκαλώ να συνεχίσουν την αλυσίδα τους: πριγκιπέσσα, Άρης, πρέζα, Κωστή, Όνειρο και ήχος πλάγιος, μόνος…
Καλησπέρα
Συμμετοχή και οι δυό στο ίδιο “πρωτότυπο” παιχνίδι.
Δικό σου και σ’ ευχαριστώ.
Φίλη κράτα ένα συννεφάκι εκεί δίπλα
Σε ευχαριστώ.
Δεν πειράζει που το φωτογράφισες, είναι το ίδιο όμορφο…
(και θέλω κι εγώ ένα συννεφάκι, μπορώ;
)
Σ’ ευχαριστούμε πολύ, είναι ήδη στη συλλογή
Δαιμονα θα το παίξω το παιχνιδάκι που μου προτείνεις……
Μάλλον αύριο το απόγευμα στην δουλειά το απόγευμα – αν το θυμηθώ- αλλιώς το βραδάκι…
Δεν έχει σταματήσει να βρέχει σήμερα…….
Καλό σου βράδυ διαολάκι….
Γεια σου ρε Vassia! Καλό παιχνίδι, ομολογούμενως.
Να είσαι καλά, Γιάννη. Γράφεις στο μυαλό μου, γι’αυτό και σε κάλεσα.
Got it, Μαλινάκι. Μη γεννήσουμε βροχή όμως.
Εγώ και Καλώς Ήρθες, Νατασσάκι.
Κωστή, δανείσου από τη βροχή τον ειρμό κι από το απόγευμα, αύριο, το ρομαντισμό. Θα σε δω! φιλιά *
Πολυ ομορφο παιχνιδι.. και τελικα ανθρωπινο… για κοιτα που αυτα τα χέρια κάποτε ήξεραν να αγκαλιάζουν το μολύβι και να γεννάνε λέξεις… πρέπει να ξαναθυμηθώ πως γίνεται ε;
Δαίμονα
από την βροχή θα δανειστώ ένα κρύωμα και απο το αυριανό απόγευμα μια τσατίλα και ένα ποτήρι ουίσκυ για να ηρεμήσω….
Καμμία σχέση με ρομαντισμό.Δυστυχώς.
Να δούμε τι κείμενο θα βγει.
Φιλιά!
Demonaki είδες τι καλά που είμαστε εμείς τα μολυβάκια;
αποστολή εξετελέσθη… κουτσα στραβά.. σε ευχαριστω, και σενα και τα παιδια, που μου δωσατε παλι την αισθηση της σκεψης που περνάει απο το μολύβι για να εκφραστεί…
Ω ναι, μάνα!
Η πλήρης γείωση, Κωστή : ) Αμάν! Πως τα καταφέρνεις?
Σούπερ, Μολυβούπολη. Η καλύτερή σου. Με σύμμαχο τη γόμα και την ξύστρα, άφησες ελεύθερα, σα ρίζες, τα δάχτυλά σου πάνω στο χαρτί!
Anytime mama, anytime : ) Για την έξοδο μες την εβδομάδα δε βλέπω να γράφεις τίποτα!
τώρα που το ξανασκέφτομαι
βρε μήπως το κόκκινο ήταν το μόνο στυλό που σούχε μείνει?
δεν είναι απίστευτο πόσο δεν γράφουμε πια?
έπρεπε να στείλω ένα τιμολόγιο με φαξ εχτές
και πήγα να ανοίξω το word για να γράψω τα στοιχεία του παραλήπτη…
ξέρεις, τρεις αράδες…
ΜΕΤΑ σκέφτηκα να τα γράψω σ’ένα χαρτί!
μα πόσο έχουμε συνηθίσει το πληκτρολόγιο…
καλημέρα!
Χρειαζόμαστε έναν γραφολόγο να ερευνήσουμε την περίεργη γραφή σου….κάτι σημαίνει αυτός ο τρόπς γραφής…!!!
Πολλά φιλιά
Τρελή κι αλλοπαρμένη μου, να βρείτε να μου τον φέρετε, να με στήσει στον τοίχο. φιλιά!
Καλημέρες Μάγια! Λίγο ψυχρές αλλά όχι ανάποδες! Μπα, τους τελευταίους μήνες έχω ξαναμπεί σε mode να γράφω στο χαρτί και πολύ το γουστάρω. Οπότε έχω εξοπλιστεί με λογής στιλό. Σχολική κατάσταση : )
“Η πλήρης γείωση, Κωστή : ) Αμάν! Πως τα καταφέρνεις?”
P
Φυσικό μου χάρισμα….
Λοιπόν!!
Έτοιμο το κείμενο.
Στην δουλειά το έγραψα, για την δουλειά έγραψα…
Φτυχώς που δεν το έγραψα στο WC
Καλό βράδυ
… κι όμως, ορισμένοι άνθρωποι μεγαλουργούν στην τουαλέτα, Κωστή : ) Που ξέρεις, μπορεί να είσαι ένας από αυτούς. Για να σε δω… (όχι στην τουαλέτα, έτσι;)