Με κάνεις γυάλινη
demon November 13th, 2007
Γιατί θες να “μείνουμε” μαζί;
Επειδή σ’αγαπώ και θέλω να είμαστε συνέχεια μαζί…
Αν μου δέσεις αυτή τη σκουριασμένη άγκυρα στον αστράγαλο, δε θα μπορέσω πια να αναρριχηθώ μέχρι το σπίτι μου. Θα σε κοιτάζω κάθε πρωί και θ’αναρωτιέμαι τι χρώμα έχεις διαλέξει σήμερα. Και τα βράδια θα απλώνω τα δάχτυλά μου πάνω στα μάτια σου και θα σκεπάζω το βλέμμα σου, ώστε να μπορέσω να κλέψω πίσω τις δικές μου στιγμές.
Εσύ αναποδογύρισες τη θάλασσα; Κράτησες την πήλινη γαβάθα στα χέρια σου και με μια κίνηση κατάβρεξες όλα τα αστέρια…
Βραχυκύκλωσες το φως, τη νύχτα και την ισορροπία των φύλων.
Με αναγκάζεις να ξαναγίνω γυναίκα. Μ’αναγκάζεις να χώνομαι κάτω από τα μπράτσα σου, να κοιμάμαι προς το μέρος σου, να ακουμπάω το πρόσωπό μου πάνω στο δικό σου, να με νοιάζει ο πόνος σου, να χαϊδεύω τις ατέλειές σου, να σε περιμένω…
Ένα κανονικό ζευγάρι που χορεύει βαλς πάνω στον πάγο και στροβιλίζεται μαζί με τις στάχτες. Χωρίς να προλαβαίνει να ονειρεύεται. Απλώς να ζει τις επιθυμίες του, προκαλώντας τες.
Θέλεις να ξενυχτήσουμε απόψε παρέα; Να μεθύσουμε μαζί, να γευτούμε το ίδιο φαγητό, να γράψουμε στο ίδιο blog, να κοιτάξουμε τις ίδιες νότες, να γδύσουμε ο ένας τον άλλο, να γλείψουμε ο ένας τους μύες του άλλου, να μιλήσουμε ο ένας στα μάτια του άλλου, να μπούμε ο ένας μέσα στις σχισμές του άλλου;
Όταν αιστανθώ πως μπορώ να σε αφήσω, θα σου πω το μυστικό. Κι όταν καταφέρω να ζήσω χωρίς το φάντασμά σου, θα είμαι δική σου, μαζί σου και θα συζητώ με τις ψυχές σου.
Είμαι… ήμουν… σε έχω.