Το χάδι του πιο αρσενικού άντρα
demon March 28th, 2008
-«Έχεις εμμονή με τη βροχή;»
-Γιατί το λες αυτό;
-«Γιατί σχεδόν κάθε μέρα τις τελευταίες δύο εβδομάδες, μιλάς για τη βροχή κι εύχεσαι να ρίξει!»
-Όχι, απλώς… την έχω ανάγκη. Η διάθεσή μου την έχει. Και να, είμαστε μέσα, οπότε γιατί να μην απολαύσω όλο το σκηνικό, προστατευμένη; Μαζί σου, στα ζεστά, μέσα από το τζάμι, δυο πρόσωπα κολλητά να κοιτάνε το βρεγμένο έξω να ξαναγεννιέται;
…
Είναι σχεδόν τρομακτική η βροχή όταν είναι τόσο έντονη. Σα να μη τη σταματά τίποτα. Σα να κατρακυλά με φόρα από τον ουρανό κι όποιον πάρει ο Χάρος. Και το ταβάνι της γης όμως, σήμερα, ήταν τόσο μαύρο, τόσο αινιγματικό, τόσο πονηρά καμουφλαρισμένο, που έμοιαζε με τον Άδη.
~
-«Τι είναι; Γιατί έχεις κολλήσει ολόκληρη πάνω μου; Γιατί μου τρίβεσαι;»
-Για να με ζεστάνεις!
-«Ναι ε;»
-Ε ναι! Τι σε έχω;
Έχουμε σκάσει και οι δύο στα γέλια. Ο Μιντιακός Πίθηκος παίζει κλασική μουσική, τώρα, Telemann. Εγώ να προσπαθώ να χωθώ με το έτσι θέλω στην αγκαλιά σου την ώρα μάλιστα που κάθεσαι και να βάζω δύναμη και με το κεφάλι να σπρώχνω το σώμα σου, σαν τη γάτα. Κι εσύ να κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις και να παίζεις, να χαμογελάς, να βγάζεις ήχους και να κοιτάς καλά-καλά.
Έξω ο θόρυβος είναι κατάλευκος κι εγώ, αν και μέσα σε αυτό το δωμάτιο, είμαι κάτω από τη βροχή, κάτω από το άγγιγμα του ουρανού.
Έτσι είναι τελικά όταν σε χαϊδεύει, ε;!
(Κι αυτή προχτεσινό αριστούργημα…)
Ευχαριστώ για το σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση.
Κι αυτός ο ουρανός είναι ωραίος, αλλά γιατί εξαφάνισες τον πρώτο;
Εμ,,,, δεν τον εξαφάνισα, για να είμαι ειλικρινής! Μόνος του εξαφανίστηκε. Ίσως ζήλεψε! lol Εντάξει, τον επανέφερα στον θόλο του! thx Μολυβούπολη
Καλυτερη από την βροχή, καλύτερο από τον ήλιο, είναι το μεταίχμιο ανάμεσα στα δύο.
Το πιάνει η φωτό σου τέλεια!
Και πού το ξέρω εγώ ότι είναι “ο ΠΙΟ αρσενικός άντρας”..Και ακόμα..μπορεί να ήταν αρσενική γυναίκα(;)…δε νομίζω. Άρα και το επίθετο αρσενικός στοχεύει στην υπερβολή. Κάτι θα έχεις στο δαιμονισμένο μυαλό σου για να το λες αυτό. Μήπως να το μοιραζόσουν; (το μυστικό – όχι το αρσενικό)
Ναι, Βάσκες. Δεν είναι αλλόκοτη αυτή η σκοτεινή κουρτίνα που πέφτει στ’αριστερά; Σα να μη φτάνει μέχρι εκεί η λάμψη του προβολέα…
*
Lol. Όνειρο, ώρες-ώρες, διαβάζοντας τα σχόλια που μου αφήνεις με κάνεις να απορώ: εμείς οι δυο αν βρισκόμασταν θα κάναμε από κείνη την πολύωρη παρέα που θα μας έπαιρνε το πρωί συζητώντας με ένα ποτήρι σανγκρία στο χέρι; στο Νιμπορειό?!
Ναι, φυσικά. Ο πιο αρσενικός, είναι υπερβολή, είναι εστίαση. Γιατί ο Ουρανός ορίζει. Γιατί δε χαρίζεται. Γιατί τα κοιτά όλα και είναι το “όριο” όλων. Και κάθε μέρα, είναι εκεί. Μέχρι… να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, μα τον Τουτάτη!
Απλώς μια υπερβολή, ένας παραπάνω χρωματισμός, στο υπάρχον φύλο.
την καληνύχτα μου… ονειρική.