Το μέτρημα
demon March 8th, 2008
Ήταν 22:20.
Ήμουν μέσα σ’ένα βαγόνι και διακτινιζόμουν από την Άνω Ηλιούπολη και το σταθμό μετρό του Αγίου Δημητρίου, στο σταθμό Αττικής και στα Κάτω Πατήσια.
Φρενήρης και νευρική η σημερινή μέρα. Χωρίς ρεύμα, χωρίς φανάρια, χωρίς υπομονή στους δρόμους.
Αλλόκοτα σκοτεινή η αποψινή νύχτα.
Μασκαρεμένοι. Νέοι που κρατούσαν στα χέρια απλώς μια διαβολική, κατακόκκινη τρίαινα ή που είχαν βαμμένο πράσινο το αριστερό τσουλούφι.
Νέοι, ερωτευμένοι, στην άκρη της αποβάθρας. Με χέρια δεμένα, σώματα το ένα μέσα στο άλλο και βλέμματα πονηρά κι αδηφάγα. Με παιχνιδιάρικη γλώσσα κι υγρά γελάκια.
22:20 έμπαινα στο βαγόνι και κοιτούσα τις δυο κοπελιές που μιλούσαν: μάγισσα και Μίνι Μάους. Κάπου στο δρόμο είδα έντονα βαμμένα μάτια, καπνισμένα, χωρίς στολή όμως.
22:40 βρισκόμουν στο σταθμό της Αττικής κι ετοιμαζόμουν να κατέβω. Η γυναικεία, ενημερωτική φωνή στο μεγάφωνο έλεγε «Σταθμός Λαρίσης». Λάθος! Είχε μείνει πίσω. Μαζί και μια κυρία με μπαγκάζια που προφανώς ήθελε να πάρει την ταχεία, την έχασε όμως για μια στάση.
22:20 έμπαινα σ’ένα βαγόνι χωρίς να αιστάνομαι τίποτα. 22:40 έβγαινα από ένα βαγόνι, μα πάλι δεν αιστανόμουν τίποτα. Και είχα σκοτώσει μέσα σε 20 μόλις λεπτά τη σκιά ενός ανθρώπου.
Τη διαδρομή την ξανάκανα. Έφτασα σπίτι μου κι αφού ξαπόστασα για 10 λεπτά, πήρα το μπουφάν μου κι επέστρεψα Ηλιούπολη. Για να πάρω τη γάτα μου, αυτή τη φορά. 00:50 έμπαινα στο βαγόνι του μετρό. Άραγε μέχρι τι ώρα έχει τρένο;
01:30 έμπαινα στο βαγόνι του τρένου. 01:40 ήμουν σπίτι. Με τη γάτα αγκαλιά. Το κινητό στην κωλότσεπη, τα ψιλά στο μπουφάν και τα κλειδιά στο χέρι.
Ασθμαίνοντας βρήκα τη ζωή μου να με περιμένει πίσω από την πόρτα.
Κι αυτή απλώς με ρώτησε αν άξιζε η διαδρομή!
Πηγή εικόνας: english.peopledaily.com
Telika aksize?
Ta filia mou,(an)aksia…
Mmm, δε σου λέω! Θα παίξεις ρε;
Tί της απάντησες;
)
Δε λέω, δε λέω…
Πολλή αισιοδοξία ρε παιδί μου…
Εγώ θα απαντούσα στο τέλος αν άξιζε;
“ΟΧΙ ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΝΑΝΙ ΤΩΡΑ”
χαχαχ
Αγγελάκι, άμα απαντήσεις στην ίδια σου τη ζωή “παράτα με, πάω για νάνι!”, κινδυνεύεις να σε στείλεις αυτή για νάνι!!!
ομορφο κειμενο . .
Πάντως με μια μονο φραση περιεγραψες τη σουρεαλ κατασταση της Αθηνας..:
“Χωρίς ρεύμα, χωρίς φανάρια, χωρίς υπομονή στους δρόμους.”
…απορώ πως αντέχουμε και δεν εχουμε παρει ολοι τα βουνα!!
Απορώ πως δεν έχουμε αποτρελαθεί όλοι. Με ένα όπλο στο χέρι, με βία παντού, με τσογλανιά κι ατελείωτη ασχήμια… Καλό απόγευμα roadartist.
Γυρισάαααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα
Καλά αν σου πω τελικά πως πήγαν όλες οι μέρες… Θα σου πω μόνο ένα… σήμερα ήμουν Θήβα να παρακολουθήσω βλάχικο γάμο χαχαχαχαχα
Η φιλενάδα σου είναι τρελή!!!
Are u around?
A και η απάντηση… ΝΑΙ!!!! (δεν μας απασχολεί τι απάντησες εσύ :Ρ)
Άξιζε ε; Άντε ρε, χαίρομαι. Είδες που έπιασε; Έστω και με τη δεύτερη, οι σκέψεις μου κάτι έκαναν για σένα. Πάντως τον βλάχικο γάμο δεν τον ζηλεύω, δεν τον ζηλεύω.
Καλά παιδί μου είμαι τρελάρα!!! Έκανα μέσα σε 3 μέρες Πάτρα 2 τρελά ξενύτια, χτες ξενύχτι Κορυδαλλό και σήμερα Θήβα πουρνό πουρνό. Αρχίζω να μου θυμίζω τον παλιό μου εαυτό… να τρομάξω? (μεταξύ μας χάλια ο βλαχικός γάμος και πιο χάλια τα μαγαζιά της Θήβας αλλά οι φίλοι μου από εκεί είναι παιδιά μάλαμα). Τι κάνατε σήμερα? Μήπως να το πάμε πριβε?
Είχα κάποτε έναν γκόμενο από Θήβα κι όποτε πηγαίναμε (καλοκαίρι κυρίως), τα μαγαζιά ήταν πολύ Ok. Μαλινάκι, όχι απόψε. Κακοπέρασα το τριήμερο και χρειάζομαι χρόνο με τον άντρα και με το κρεβάτι μου/του.
Να μιλήσουμε αύριο; private
Κοιμόμουν ήδη όταν απάντησες
Χαζούλα κάτι άφησε να εννοηθεί ο Πασχάλης για το τριήμερο. Θα τα πούμε σήμερα ή όποτε μπορείς.
Για μένα εννοείς; Ναι, είμασταν σε επαφή το τριήμερο… Σκατούλες. Ας είναι. Έχω υλικό για γράψιμο: ) Και για το δικό μου πηγάδι. Θα το γεμίσω, που θα πάει.